In 'De drie steden: Parijs' exploreert Émile Zola de donkere zijde van de stad Parijs in de 19e eeuw, waar hij de sociale ongelijkheid, armoede en corruptie onverbloemd blootlegt. Zola's naturalistische schrijfstijl komt hier volledig tot uiting, met levendige beschrijvingen en realistische personages die de duistere sfeer van de stad versterken. Het boek weerspiegelt de literaire context van het naturalisme, dat streefde naar objectieve observatie en onverbloemde weergave van de menselijke natuur. 'De drie steden: Parijs' is een belangrijk werk in Zola's oeuvre en een ontnuchterende kijk op het leven in de metropool van die tijd.