De verrassing is: in de dood sterft helemaal niets. Hoe dramatisch de dood ook kan lijken vanuit het standpunt van de schijnbaar levende, zo onbeduidend is hij als het gebeurt. Het is niets. Er is namelijk net zo min iemand die leeft, als iemand die sterft. Het complete drama van degene die leeft om zich door het leven heen te vechten, om eindelijk te ontdekken, eindelijk aan te komen, eindelijk te slagen - niets anders dan een droom. Opgelost. Ofwel luid en schel, of zacht en stil - wat blijft, is dat, wat alles is. Wat blijft, is het onbekende. Wat blijft is Zelf, dat onkenbaar is.

De verrassing is: in de dood sterft helemaal niets. Hoe dramatisch de dood ook kan lijken vanuit het standpunt van de schijnbaar levende, zo onbeduidend is hij als het gebeurt. Het is niets. Er is namelijk net zo min iemand die leeft, als iemand die sterft. Het complete drama van degene die leeft om zich door het leven heen te vechten, om eindelijk te ontdekken, eindelijk aan te komen, eindelijk te slagen - niets anders dan een droom. Opgelost. Ofwel luid en schel, of zacht en stil - wat blijft, is dat, wat alles is. Wat blijft, is het onbekende. Wat blijft is Zelf, dat onkenbaar is.

Andreas verwijst in zijn talks op de natuurlijke realiteit - onverdeeld zijn, dat niet gekend, noch ervaren kan worden.