Pisana wierszem opowieść o fabrycznej Łodzi i jej mieszkańcach. Na tle historii murarza Gaduli autor przedstawia narodziny i śmierć miejskiego proletariatu. To opowieść o nędzy i biedzie, partyjnych przepychankach i ludzkiej nienawiści, w którą niespodziewanie miesza się historia zakazanej miłości. Czy szczęśliwe zakończenie może być realne, gdy zakochani są dziećmi dwóch śmiertelnych wrogów? Czy nadzieja wyjrzy spoza krwawych kart historii?

Józef Jeremski (1866-1942) – polski pisarz, dziennikarz, pracownik policji. Pochodził z Łodzi, gdzie w wieku 13 lat zaczął pracować w fabryce bawełny. Zaangażowanie w zamach na carskiego urzędnika podczas I wojny światowej zmusiło Jeremskiego do ucieczki z rodzinnego miasta. Od lat 20. był sekretarzem w policji, stopniowo rozwijał karierę dziennikarską i pisarską. Został rozstrzelany podczas II wojny światowej, prawdopodobnie w Treblince.Utwory Jeremskiego cieszyły się dużą popularnością w dwudziestoleciu międzywojennym. Publikował kryminały, a także powieści o problematyce społecznej.