In het literaire werk 'Dominica' van H. van Kol wordt de diepe psychologische en emotionele strijd van een jonge vrouw genaamd Dominica geportretteerd. Het verhaal is doordrenkt met symboliek en metaforen die de lezer uitdagen en intrigeren. De schrijfstijl van van Kol is poëtisch en introspectief, waardoor de lezer wordt meegenomen in de diepten van Dominica's innerlijke wereld. Het boek kan worden gezien als een representatie van het symbolisme en expressionisme in de Nederlandse literatuur van die tijd. De thema's van eenzaamheid, verlangen en een zoektocht naar identiteit komen prominent naar voren en zorgen voor een meeslepende leeservaring.