Inżynier Jan Leszczyc darzy uczuciem pewną warszawską pannę – Julię. Gdy ta ostentacyjnie odrzuca jego zaloty, urażony młodzieniec opuszcza miasto i wraca do rodzinnej miejscowości. Na miejscu okazuje się, że jego matka ciężko choruje. Przy jej łóżku czuwa piękna nieznajoma - Amelia Holska. Dziewczyna już wkrótce skutecznie zabliźni zranione serce Jana. Młodzi nie zdają sobie jednak sprawy, że ojciec Amelii prowadzi szemrane interesy. Gdy prawda o przestępczej działalności Holskiego wyjdzie na jaw, wspólna przyszłość Amelii i Jana stanie pod znakiem zapytania…
Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi.

Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: "Grube ryby", "Dla chleba", "Pan burmistrz z Pipidówki", "Pańskie dziady".