Uznawany za czwartego polskiego wieszcza romantycznego, niezrozumiany za życia, zapomniany po śmierci. Ponownie odkrył go dopiero Zenon Przesmycki-Miriam w okresie Młodej Polski. Zajmował się wieloma dziedzinami sztuki: pisał poezje, formy prozatorskie, dramaty, eseje, był też grafikiem, rzeźbiarzem, malarzem i filozofem. Na tom składają się następujące utwory: „Pamiętnik podróżny”, „Cywilizacja. Legenda”, „Ad leones”, „Menego. Wyjątek z pamiętnika”, „Czarne kwiaty”, „Białe kwiaty” i „Milczenie”.