Tom zawiera wybór poezji Józefa Czechowicza, polskiego poety awangardowego dwudziestolecia międzywojennego. Po latach odkrywany jest jako jeden z najbardziej oryginalnych i indywidualnych poetów swego okresu. Poeta stosował fonostylistykę dopiero później odkrytą w wierszach Mirona Białoszewskiego. W swoich wczesnych utworach tworzy atmosferę oniryczną i spokojną, niepozwalającą jednak zatopić się do szczętu w sensualistycznym świecie. W wierszach, które powstawały przed drugą wojną światową, ujawnia się atmosfera katastrofy i upadku. Poeta zginął pod gruzami kamienicy podczas bombardowania Lublina, zaledwie kilkaset metrów od domu rodzinnego, w okolicznościach łudząco przypominających śmierć podmiotu lirycznego w wierszu „Żal” („ja bombą trafiony w stallach”).