Józef Domaszko właśnie zdał maturę. Ma romans z córką swej ciotki – Natalką. Dewizą życiową tego zdolnego i ambitnego młodzieńca jest ulubione motto jego stryja Cezarego: „Trzeba zawsze w życiu stosować się do tego, co jest przyjęte i uznawane przez szanowanych, poważnych i spokojnych ludzi”. Stryj, który łożył na naukę Józefa, chce, żeby ten został literatem, ma w sobie wszak krew wieszcza Słowackiego. Powikłane losy naszego bohatera przedstawione są w książce „ Kiwony ” na niezwykle interesującym tle wydarzeń rozgrywających się w stołecznych redakcjach prasowych, salonach warszawskiej inteligencji i domach zamożnej burżuazji. „Kiwonowatość”, czyli lizusostwo przedstawicieli ówczesnych elit, ludzi pozbawionych inicjatywy i bezwolnie poddających się biegowi wydarzeń, to typowe zjawisko tamtych czasów.