Nowele i opowiadania Reymonta rozgrywają się zarówno w środowisku miejskim, jak i wiejskim. Cechą charakterystyczną tych utworów jest połączenie realistycznie traktowanej tematyki obyczajowej z naturalistyczną obserwacją rzeczywistości. Autor odtwarza ponury obraz świata nizin społecznych, życia, które poznał z autopsji. Odmalowuje w utworach straszliwą nędzę, wyzysk i izolację społeczną.
W tomie znalazły się następujące utwory: „Z ziemi chełmskiej”, „Pewnego dnia...”, „Przed świtem”, „Suka” oraz „Tomek Baran”.